Charleroi

“Al jarenlang bezoek ik België als plek voor inspiratie. Met name de oude mijnbouwstad Charleroi (ooit onterecht benoemd tot de lelijkste stad van Europa) veroverde mijn hart, vanwege de vele littekens die de contrastrijke geschiedenis van de stad blootleggen en later vooral vanwege de inwoners van de stad, de Carolos, zoals zij zichzelf trots noemen. De vooroordelen die hardnekkig rusten op de stad bleven voor mij onbevestigd, integendeel. De als agressief en gevaarlijk afgeschilderde bewoners bleken warme, gastvrije en vooral trotse mensen die mij zonder verwachtingen of achterdocht toegang gaven tot hun persoonlijke levens. Ik verbaasde mij over het gemak waarmee mensen zich lieten fotograferen in hun eigen ‘Pays Noir’. Telkens wanneer ik terugkeerde naar Charleroi zocht ik de mensen die ik eerder fotografeerde op, om hen de ingelijste foto’s te overhandigen. De reacties hierop waren emotioneel en hartverwarmend. De Carolos voelden zich gezien, begrepen en trots. Charleroi is een stad die vaak niet begrepen wordt door de mensen die er langs of doorheen reizen omdat zij de stad uitsluitend beoordelen op de hetgeen wat ze zien en daardoor niet de moeite te nemen om te kijken wat er daadwerkelijk voor moois in schuilt. Wat men ziet in een ander zegt vaak meer over de aanschouwer dan over de gene die (niet) wordt gezien. Voor mij zijn de Carolos de kleurrijke ziel van het zwarte land. Vandaar de titel van dit project: Les Carolos, l'Âme du Pays Noir.”